قانون نظام صنفی

پیش گفتار
فصل اول: تعاریف
فصل دوم: فرد صنفی
فصل سوم: اتحادیه‌ها
فصل چهارم: مجمع امور صنفی
فصل پنجم: شورای اصناف کشور
فصل ششم: کمیسیون نظارت
فصل هفتم: هیأت عالی نظارت
فصل هشتم: تخلفات و جریمه‌ها
فصل نهم: سایر مقررات
پیش گفتار
قانون نظام صنفی در ۱۳تیرماه ۱۳۵۹با تصویب شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران نافذ گردید ولی‌کمی پس از پانزده ماه بعد تغییرات و اصلاحات آن آغاز شد.این قانون در ۲۳اسفند ۱۳۶۷و ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۳۶۸و ۱۳اسفندماه ۱۳۶۸دست خوش تغییرات کلی گردید. آخرین اصلاح اساسی قانون در ۲۶شهریورماه ۱۳۷۴ انجام شد.این همه تغییر و اصلاح یک قانون، آن هم در فاصله زمانی چنین کوتاه، نشان از آن داشت که نه قانون اولیه و نه اصلاحات بعدی آن مبتنی بر پژوهش‌های آینده نگر بنیادی نبود تا بتواند نیاز فرداهایصنوف مختلف را پاسخ گوید.
طرح پیشنهادی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، با ارائه لایحه‌ای از طرف دولت پی گرفته شد و این خود اهمیت تجدید نظر بنیادی در قانون را مورد تأکید قرار داد. بدین سان، طرح و لایحه در کنار هم قرار گرفت تا بر اساس آنچه تدوین گردیده بود، پیش نویس قانونی تنظیم شود که بتواند پاسخگوی سال‌های در پیش رو باشد. صدها نفر – ساعت کار کارشناسی انجام شد تا نظر کلیه دست‌اندرکاران و کسانی که به نحوی از انحا با این قانون سروکاردارند، در تدوین پیش نویس نهایی مدنظر قرار گیرد و نارسایی‌های آن پوشش داده شود.

.

.

.